Thai / English

แถลงการณ์ ฉบับที่ 1 เรียน ผองเพื่อน พี่น้อง ผู้ใช้แรงงาน, สื่อมวลชน และประชาชนที่เคารพทุกท่าน



29 .. 52
“กลุ่มประสานงานกรรมกร” (กปก.)

ผู้ใช้แรงงานคือกลุ่มคนที่เสียภาษีให้กับรัฐมากที่สุด แต่กลับกลายเป็นกลุ่มคนที่ถูกเอารัดเอาเปรียบมากที่สุดและได้รับการดูแลเอาใจใส่จากภาครัฐน้อยที่สุด ที่สำคัญคือยังถูกซ้ำเติมด้วยการออกกฎหมายที่เข้าข้างนายทุน ส่งเสริมให้ผู้ใช้แรงงานกลายเป็นทาสของนายทุน!!!

27 มกราคม 2550 ลูกจ้างชั่วคราวของภาครัฐนามคณาพันธ์ ปานตระกูล ที่ทำงาน ณ โรงพยาบาลโพธาราม ราชบุรี เป็นลูกจ้างชั่วคราวมากว่า 17 ปี ตัดสินใจสละชีพของตนเองเพราะมิอาจจะทนทุกข์กับการมีชีวิตเยี่ยงทาสที่ไร้ศักดิ์ศรีอีกต่อไปได้เพียงเพื่อต้องการให้สังคมได้เห็นว่าสัญญาจ้างงานทาสมันมีอยู่จริง นั่นคือชีวิตลูกจ้างชั่วคราวของภาครัฐ ซึ่งสะท้อนให้เห็นว่าแม้แต่ลูกจ้างของภาครัฐเองยังขาดการดูแลเอาใจใส่ ประสาอะไรกับลูกจ้างชั่วคราว-เหมาช่วง-เหมาค่าแรงในภาคเอกชน...จะถูกเอารัดเอาเปรียบมากมายขนาดไหน???..แล้วจะหันหน้าไปพึ่งใคร?

นับตั้งแต่อดีตจนถึงทุกวันนี้ปัญหาการเลิกจ้าง ปัญหาการเอารัดเอาเปรียบในการจ้างงาน ปัญหาการไม่ยอมรับสิทธิของคนงาน ปัญหารายได้ไม่เพียงพอต่อการดำรงชีวิต ต่างรุมเร้าสู่ผู้ใช้แรงงานไปทุกหย่อมหญ้า นับวันก็ยิ่งทวีความรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ ซึ่งเป็นเครื่องบ่งชี้ชัดว่า ชีวิตของผู้ใช้แรงงานกำลังจะกลายเป็นทาสของนายทุนอย่างสมบูรณ์แบบในเวลาอันใกล้นี้……

ทุกท่านต่างก็มีญาติพี่น้อง มีเพื่อนที่เป็นผู้ใช้แรงงาน, หลายท่านต่างมีบุตร-หลาน ที่ในอนาคตจะต้องเข้าสู่ตลาดแรงงาน, นักเรียน-นักศึกษา เมื่อเรียนจบแล้วส่วนใหญ่ก็หนีไม่พ้นที่จะต้องเข้าสู่ตลาดแรงงาน ดังนั้นปัญหาด้านแรงงานจึงไม่ใช่เฉพาะปัญหาของผู้ใช้แรงงาน แต่มันคือปัญหาของสังคม มันคือปัญหาของทุกคน มันคือปัญหาระดับชาติ ที่ประชาชนทุกคนต้องร่วมมือกันเพื่อป้องกันมิให้บุตรหลานในอนาคตต้องกลายเป็นทาสที่มิอาจลืมตาอ้าปากได้!!!!

เราอดทนอดกลั้นและขมขื่นกันมานานแล้ว วันนี้ถึงเวลาแล้วที่ประชาชนทุกคน ไม่ว่าจะเป็นใครก็ตามจะต้องร่วมมือกันเพื่อผลักดันให้มีการแก้ไขปัญหาของผู้ใช้แรงงานอย่างจริงจัง มันมิใช่เป็นการทำเพื่อคนใดคนหนึ่งหรือเป็นปัญหาของคนกลุ่มใดกลุ่มหนึ่ง แต่มันคือปัญหาของสังคมที่ทุกคนควรมีส่วนร่วมในการแก้ไข เป็นทำเพื่อช่วยเหลือซึ่งกันและกัน เป็นการทำเพื่อตัวท่านและญาติพี่น้องของท่าน หรืออย่างน้อยที่สุดก็เป็นการทำเพื่ออนาคตของบุตร-หลานของตัวท่านเอง

“ยุติสัญญาทาส เพื่อชาติและอนาคตลูกหลานเรา”